Na okręcie - oprócz trzech głębokościomierzy w centrali (dwa manometry typu Bourdona i jeden głębokościomierz Papenberga) - dodatkowe głębokościomierze znajdowały się także w dziobowym oraz rufowym przedziale torpedowym. Pełniły one funkcję zapasowych głębokościomierzy w przypadku uszkodzenia urządzeń w centrali. Ponadto były one bardzo istotne podczas manewrów - głównie podczas alarmowego zanurzenia okrętu do kontrolowania stanu przegłębienia na dziób (utrzymania kontroli nad ostrym zejściem w głębiny) oraz podczas osiągnięcia zamierzonej głębokości i trymowania okrętu (położenia go na tzw. równej stępce) - były także istotną pomocą podczas utrzymania okrętu na głębokości peryskopowej (obserwacja otoczenia i prowadzenie ataku spod wody). Dodatkowo przydatne były - ze względu na stosunkowo dużą długość okrętu - do obserwacji różnic w zanurzeniu pomiędzy centralą, a np. dziobowym przedziałem torpedowym, gdyż przy przegłębieniu na dziób wynoszącym 25° różnica wynosiła 10 metrów.