http://www.tvn24.pl/-1,1638849,0,1,hard ... omosc.html

..ciekawe po ilu torpedach poszłoby to cacko na dno

Witam !

Cel do storpedowania zapewne trudny ? w przypadku konwencjonalnych torped z zapalnikiem kontaktowym jak i magnetycznym [czyli klasycznych torped z okresu II w. ś.]. Okręt ma trzy kadłuby, co zwielokrotnia szansę dalszego utrzymywania się na wodzie jak i możliwości ucieczki [pomijam kwestie osiągania przez ten okręt jego maksymalnej prędkości ? 45 w.]
W przypadku współczesnych torped [eksplodujących pod stępką torpedowanego celu] część energii zostanie zapewne rozproszona w wolnej przestrzeni pomiędzy lustrem wody a powierzchnią dennej konstrukcji kadłuba stale wystającej ponad lustrem wody, powstałe w wyniku eksplozji ciśnienie jak i fala uderzeniowa zostaną "wypchnięte" spod kadłuba okrętu poprzez tę wolną przestrzeń [zasada wyrównania cienienia] ? takie rozwiązanie jest zapewne kluczem nie tylko do zminimalizowania skutków ataku torpedowego, ale także do osiągania tak zawrotnej jak na ten okręt prędkości :
a/ dzięki zastosowaniu konstrukcji trójkadłubowej zminimalizowano opór okrętu, jaki ta jednostka stawia zarówno w środowisku powietrznym jak i wodnym, opływ strug powietrza [istotny przy tych prędkościach] jest kierowany zarówno pod część denną [stale wystająca ponad lustrem wody i tworzącą dwa charakterystyczne kanały, dzięki którym strugi powietrza mogą się tam swobodnie przemieszczać] oraz pozostałą część nawodną, która jest tak ukształtowana, że łączy w sobie dwie funkcje ? stealth i "rozcinanaia" mas powietrza ponad linia wodną, ponadto podwodna część pływaków tego trimarana jest specjalnie ukształtowana, co przy tych prędkościach eliminuje kołysanie okrętem i minimalizuje opór podwodnej części kadłuba niemal do symbolicznego,
b/ zrezygnowanie w tych jednostkach z tradycyjnych form układu napędowego [silnik lub turbina ? linia wałów ? śruba (śruby) napędowe] a zastosowanie pędnika wodnoodrzutowego (strugowodnego) działającego na zasadzie siły odrzutu ? strumień wyrzucanej wody pod dużym ciśnieniem i dużą prędkością jest zamieniany na siłę poruszającą jednostkę; woda jest zasysana przez pompę a następnie wytłaczana przez dyszę wylotową [konfuzor], konstrukcja kanałów posiada zastawki do regulowania ilości przepływającej wody, co pozwala na regulację siły odrzutu a same dysze wylotowe mają możliwość obrotu względem osi okrętu, co z kolei eliminuje konieczność zastosowania sterów.

Prawdopodobnie jest to jeden z kierunków przyszłości niektórych klas okrętów nawodnych ... ale takie jednostki już istnieją [typ kadłuba i napędu] w żegludze cywilnej i oceanicznych statkach badawczo-naukowych, zatem jak widać takimi rozwiązaniami zainteresowała się także marynarka wojenna.